Wielka Zima — okres trwający około 100 lat, w którym w Narnii panowała wieczna zima.
Historia[]
Początek[]
Wielka Zima zaczęła się w roku 1000, dwa lata po przybyciu Jadis do Narnii z północy.
Przyczyny[]
Przyczyną powstania w Narnii Wielkiej Zimy był powrót Jadis do Narnii w roku 998, dwa lata przed Wielką Zimą. Chcąc zyskać władzę w kraju, wykorzystała nieobecność Aslana i uczyniła wieczne śniegi w kraju.
Skutki[]
Skutki wszczenia Wielkiej Zimy były dość straszne. Wszyscy mieszkańcy Narnii zostali przez Czarownicę zniewoleni. Można powiedzieć, że mieli zakaz życia w szczęściu i radości. Święta Bożego Narodzenia znikły. Wolność znikła. Narnijczycy niemal nie mogli spędzać ze sobą, w rodzinnym gronie, czasu. Dlatego, kiedy święty Mikołaj (pod koniec Wielkiej Zimy) odwiedza rodzinę wiewiórek goszczącą lisa i borsuka i daje im bogatą zastawę, Biała Czarownica wścieka się i zamienia gromadkę w kamień. Zamieniała w kamień zresztą każdego, kto działał nie po myśli Czarownicy.
Koniec[]
Wielka Zima skończyła się około 100 lat po jej rozpoczęciu (1100r.). Spowodowane to było zajęciem przez rodzeństwo Pevensie czterech tronów na Ker-Paravelu i wiążącym się z tym powrotem Aslana. Śniegi stopniały, a Narnijczycy odzyskali wolność.