Edmund Pevensie - zaraz po Łucji najmłodszy z rodzeństwa Pevensie. Brat Piotra, Zuzanny i Łucji. Był chciwy i myślał tylko o sobie. Pragnąc zjeść jak najwięcej ptasiego mleczka, wydał pana Tumnusa i sprawił, że rodzeństwo musiało uciekać i groziło mu poważne niebezpieczeństwo. Nawrócił się jednak później i chciał uciec, by służyć Aslanowi. Został przyjęty i traktowany jako zdrajca, ale rodzeństwo nigdy się od niego nie odwróciło. W końcu, po bitwie, został królem Narnii. Miał kuzyna Eustachego Scrubba i wujka Harolda Scrubba. Edmund boi się uznawania za bezwartościowego.
Charakterystyka[]
Edmund jest postacią zmieniającą się na przestrzeni lat. Poznajemy go jako osobę wredną, niemiłą oraz kłamiącą. Marzył o sławie i bogactwie więc bardzo łatwo został omamiony przez Białą Czarownicę i jej ptasie mleczko. Jednakże po rozmowie z Aslanem w jego obozie przemienił się w zupełnie innego człowieka. Odtąd był znany jako człowiek mężny, uczciwy i sprawiedliwy o czym mówi jego przydomek.
Biografia[]
Początki[]
Edmund Pevensie urodził się jako drugi syn państwa Pevensie. Żył razem ze swymi rodzicami i rodzeństwem w Londynie. Chodził także do szkoły.
Lew, czarownica i stara szafa[]
W czasie II wojny światowej Edmund wraz z rodzeństwem ze względów bezpieczeństwa został wysłany na wieś, do domu profesora Digory'ego Kirke. Tam, gdy Łucja powiedziała mu o Narnii początkowo, podobnie jak resrozta rodzeństwa nie uwierzył. Ostatecznie Edmund trafił do Narnii jako drugi z rodzeństwa. W czasie tej wizyty spotkał Białą Czarownicę. Gdy dowiedziała się, że jest on Synem Adama, stała się dla niego niezwykle miła i poczęstowała go ptasim mleczkiem. Przysmak tak zasmakował chłopcu, że obiecał przyprowadzić swoje rodzeństwo i wydał pana Tumnusa, żeby tylko dostać więcej słodyczy. Kiedy Edmund wrócił z Narnii, nie przyznał się, że tam był, tylko po to, żeby zrobić na złość Łucji. Później dostał się tam jednak z wszystkimi. Kiedy całe rodzeństwo rozmawiało w domu bobrów, uciekł niespodziewanie do zamku Czarownicy. Królowej zależało na tym, żeby dzieci trafiły do niej, ponieważ wtedy przepowiednia nie mogła się spełnić. Mówiła ona, że gdy cztery trony na Ker-Paravelu zostaną zajęte, wtedy zacznie się wiosna, a w Narnii zapanuje pokój, więc gdy Edmund przyszedł do jej zamku bez rodzeństwa była na niego bardzo zła. Poprzez przebywanie z Czarownicą chłopiec zorientował jaka ona jest naprawdę. Kiedy zastał uwolniony i dostał się do obozu Aslana, ten oddaje za niego życie (ale zmartwychwstał). Podczas finałowej bitwy Edmund wykazał się wielką odwagą — ryzykując własne życie przełamał różdżkę Czarownicy, dzięki której mogła zamieniać ludzi i zwierzęta w kamień. Po bitwie, razem z rodzeństwem, został władcą Narnii i zyskał przydomek Sprawiedliwy.
Maugrim podczas ataku na Edmunda
Gdy był już dorosły, podczas polowania na Białego Jelenia, razem z rodzeństwem powrócił do swojego świata i ponownie stał się dzieckiem.
Koń i jego chłopiec[]
W pewnym momencie swojego panowania Edmund przypłynął razem z Królową Zuzanną do Kalormenu. Dzięki pomysłowi fauna Tumnusa wszyscy stamtąd uciekli. Gdy Edmund dowiedział się o ataku Rabadasza na Archenlandię, wyruszył razem z Łucją i armią Narnijczyków na pomoc Archenlandii. W czasie walki zabił Korradina i walczył z Rabadaszem
Książe Kaspian[]
Po roku w Anglii Edmund został ponownie ściągnięty do Narni za pomocą rogu Królowej Zuzanny (w który zadął Książę Kaspian). Po wysłuchaniu opowieści karła Zuchona rusza razem z innymi do obozu księcia Kaspiana. Jako jedyny uwierzył Łucji, gdy mówiła, że zobaczyła Aslana. Powiedział, że gdy ostatnim razem jej nie uwierzył, wyszedł na idiotę. Później uratował Kaspiana i jego przyjaciół, zabijając zdrajcę Nikabrika. Dostarczył Mirazowi napisane przez Piotra wyzwanie na pojedynek. Walczył razem z bratem w wojnie przeciwko Telmarom. W walce był dzielny i z pewnością zrobiłby wszystko aby ocalić Starą Narnię. Podczas tamtego pobytu w Narnii zgubił swoją nową latarkę.
Podróż Wędrowca do Świtu[]
Edmund i Łucja w pokoju, przed magicznym obrazem
Edmund razem z Łucją i swoim kuzynem Eustachym dostał się na statek króla Kaspiana, "Wędrowiec do Świtu" przez obraz znajdujący się w domu państwa Scrubb'ów. Na Samotnych Wyspach zostaje porwany przez piratów i uratowany przez Kaspiana. Na Wyspie Śmiertelnej Wody, gdy sprawdza głębokość jeziora, kilka z jego rzeczy zamienia się w złoto. Wtedy pod wpływem złych czarów dochodzi do jego kłótni z Kaspianem, lecz Łucja uspokoiła ich i zapomogła konfliktowi.
Gdy dotarł na Wyspę Ramandu, początkowo nieufnie odnosił się do jego córki Ramandu, ale to szybko zmienił postrzeganie na nią. Na końcu ich podróży Aslan powiedział mu, że on i Łucja już nigdy nie wrócą do Narnii.
Ostatnia Bitwa[]
Po swojej ostatniej wizycie z Narnii Edmund razem z Digory'm Kirke, Polą Plummer, Julią Pole, Eustachym Scrubb'em i swoim rodzeństwem spotkał się na naradach. Podczas jednej z nich zobaczył zjawę, wzywającego o pomoc króla Tiriana. Jako, że nie może zostać ściągnięty do Narnii przez Aslana, jedzie razem z Przyjaciółmi Narnii pociągiem aby odnaleźć zakopane tam Magiczne Pierścienie. Podczas jazdy on i inni Przyjaciele Narnii uległ wypadkowi kolejowemu, w którym zginął. Następnie dostał się do Nowej Narnii gdzie został szczęśliwy na całą wieczność.
Galeria[]
Bibliografia[]
C.S Lewis, "Lew, czarownica i stara szafa"
C.S Lewis, "Podróż Wędrowca do Świtu"