Olbrzym Grzmotołup podczas bitwy o Berunę
Olbrzym - fantastyczna istota, podobna do człowieka, lecz wielokrotnie większa i silniejsza. Olbrzymy żyją najczęściej w górach i jaskiniach, a rzadziej w lasach. Występują głównie w północnej części Narnii oraz w dzikich północnych krainach. Większość jest złośliwa z natury, ale zdarzają się i te dobre.
Charakterystyka[]
Olbrzym posiada anatomię niemalże bliźniaczą do ludzkiej, jednak znacznie powiększoną. Wzrost przeciętnego osobnika wynosi około pięciu lub sześciu metrów, jednak masywne ciało i groźny wygląd nadaje im optyczne wrażenie jeszcze większych. Ich twarze posiadają grube, surowe rysy, nadające im dziki i nieprzyjazny wygląd. U mężczyzn często noszoną ozdobą jest broda. W walce wykorzystują głównie prymitywne bronie o znacznej sile rażenia, takie jak wielkie maczugi, młoty i korbacze.
Kultura[]
Większość olbrzymów to istoty półdzikie, występujące samotnie lub w grupach na obszarze pustkowi i puszczy. Potrafią mówić, szyć ubrania i konstruować narzędzia. Większość z nich posiada dość niski poziom inteligencji, jednak zdarzają się olbrzymy mniej lub bardziej inteligentne.
Olbrzymy narnijskie[]
Były to dość cywilizowane istoty, żyjące samotnie lub w grupach rodzinnych, gównie na na obszarze północnym krainy. Zdarzały się wśród nich osobniki mniej lub bardziej przyjazne, większość była jednak dość pozytywnie ustosunkowana.
Olbrzymy z Etinsmoor[]
W dzikich krainach występowały liczne grupy górskich olbrzymów, żyjących w plemionach i szczepach. Były to najbardziej prymitywni i niebezpieczni przedstawiciele swojej rasy. Nie wytworzyli żadnej cywilizacji, żyli dziko na pustkowiach. Mieli niechlujny i dość straszny wygląd. Często sprawiali oni problemy samotnym wędrowcom, którzy zapuścili się w dzikie kraje.
Olbrzymy z Harfangu[]
Olbrzymy te mieszkały po sąsiedzku do plemion z Etinsmoor, jednak w przeciwieństwie do nich wytworzyły dość wysoką cywilizację. Mieszkały w zamku Harfang, gdzie mieściła się ich cała społeczność podobna do średniowiecznego dworu. Były one najbardziej kulturalną grupą olbrzymów, co jednak nie oznaczało, że były dobre. Miały przyjazne stosunki z Zieloną Czarownicą, zaś ludzi traktowały jako odświętną potrawę.
W książkach[]
Lew, czarownica i stara szafa
- W pierwszej części olbrzym zamieniony w kamień stoi na dziedzińcu zamku Białej Czarownicy, został on odczarowany przez Aslana. Nazywał się Grzomotołup i pochodził z bardzo starej rodziny olbrzymów. Chętnie pomagał w walce przeciw Białej Czarownicy. Ta z kolei również posiadała kilka olbrzymów w swoich szeregach.
Książe Kaspian
- W czasach Kaspiana żył olbrzym Świdrogrzmot, który miał pomóc w walce z wojskami Miraza. Nie odznaczał się błyskotliwym umysłem, toteż ruszył na wroga ze złej strony i nie we właściwym czasie. Na szczęście nie zadecydowało to o zwycięstwie, ale wielkolud i tak miał wyrzuty sumienia, z czego można wywnioskować, że był dobrodusznym stworzeniem.
Srebrne Krzesło
- W czwartej części Julia, Eustachy oraz Błotosmętek wędrują przez krainę olbrzymów, Etinsmoor. Spotykają je dwa razy. Po raz pierwszy w wąwozie, gdy podpatrywali je podczas zabawy w rzucanie do celu. Następnie mieszkają w ich zamku, lecz gdy dowiedzieli się, że są traktowani tak dobrze, aby potem skończyć na stole podczas uczty, uciekli z zamczyska.
Ostatnia Bitwa
- Istotę podobną do olbrzyma widzimy podczas końca Narnii. Był to stary Ojciec Czas, którego niegdyś Julia, Eustachy i Błotosmętek zobaczyli uśpionego w podziemnym państwie. Wtedy też jeden z mieszkańców tego przeklętego miejsce powiedział im, kim jest ten śpiący gigant i że obudzi się on podczas końca świata. Zgodnie z przepowiednią, wziął on słońce narnijskie i wycisnął z niego światło jak wodę z gąbki na polecenie Aslana.
W pozostałych częściach olbrzymy nie występują lub nie odgrywają większej roli.